ميهمانى خداوند، به معناى اكرام و رحمت خاص الهى بر بندگان است؛ بر اساس روايات، چند موضوع نشان از ميهمانى خداوند است كه عبارتند از:

به طور كلي حالت غضب ناشي از ضعف انسان در برابر ناملايمات زندگي است كه باعث نابردباري در برابر رفتار ديگران مي شود.

گاهي اين سوال به ذهن انسان مي رسد كه اگر خداوند صداي ما را مي شنود، به دعا و درخواست ما آگاه است، توانايي اجابت هم دارد و خودش فرموده: از من بخواهيد تا اجابت كنم.

پرسشگر گرامي اميدواريم به حقيقت هر روز نزديکتر بشويد و به رشد و شکوفاي روح الهي که در شما قرار دارد نزديک شويد.

باید گفت اساساً گناه داراى آثار وضعى است و بسيارى از گناهان مكافاتى در اين جهان دارند.

شما مي دانيد ترك كلي گناه، خاص افرادي است كه به عنايت الهي داراي ملكه عصمت هستند و براي سايرين تنها ملكه عدالت كه مرتبه اي پايين تر از عصمت است امكان پذير است.

شاخصه هاي عرفان ناب اسلامي

1. خدا محوري
عرفان اصيل اسلامي، عرفاني «خدامحور» است، آيا «سلوك منهي خدا» و عرفان خداگزيرانه ممكن است؟
عرفان هي بدون خدا و سلوك منهي حق سبحانه گرفتاري نفساني و ابليسي مي آورد و «انسان در تاريكي» خود را در «روشنايي» مي بينيد!!
بايد هوشيار بود كه ايمان به خدا داري دو ركن است:
1. باور قلبي پايدار، 2. عمل مؤمنانه(1).
و البته «ايمان» ذو مراتب است: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا»(2) يا فرمود: «لِيَزْدادُوا إِيماناً مَعَ إِيمانِهِمْ»(3) و ايمان عقلي-شهودي، ايمان ناب و خالص مي تواند مأمن و مصونيت بخش باشد. «الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ»(4).
پس عرفان نبايد سكولار و منهي خدا باشد كه «سرابي» بيش نيست.