عوارض خودارضایی چیست ؟

اما رابطه جنسی با همسر نه تنها این عوارض را نداشته باشد بلکه زوجین را از لحاظ عاطفی و جسمی و حتی معنوی ارتقاء بدهد.جنابت از راه درست که با فطرت انسانی سازگار باشد، برای سلامت انسان (هم جسماً و هم روحاً) لازم است. به علاوه همان فرقی که بین زنا و جماع هست بین استمناء و جماع هم هست. جنابت از بیراهه (خودارضای ، زنا، هم جنس بازی، لواط و ...) باعث از بین رفتن سلامت روحی و نفسانی و جسمی می شود.
انزال منی که پس از ازدواج و از طریق ارتباط جنسی با همسر صورت می گیرد، دارای تفاوت هایی با خود ارضایی است که به صورت خلاصه به آن اشاره می شود :
1. چون ارضا از طریق طبیعی صورت می گیرد به تدریج و پس از گذشت مدتی از ازدواج فاصله بین دفعات ارتباط بیشتر می شود و حالت حرص و اعتیادی که در استمنا وجود دارد، اینجا دیده نمی شود.
2. در ارتباط با همسر چون ارتباط عاطفی ایجاد می شود (از طریق ملاعبه و ...) سیستم اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک به صورت متعادل تحریک گشته و اندام هایی که تحت تاثیر این سیستم ها هستند به صورت طبیعی فعالیتشان افزایش یا کاهش می یابند (تندی ضربان قلب، تندی تنفس و ...)، اما در استمنا چون فرد از طریق خیالات و بدون وجود ارتباط عاطفی مستقیم خود را تحریک می کند. تحریک اعصاب فوق به صورت متعادل صورت نمی گیرد و بنابراین فعالیت اعضای تحت تاثیر این اعصاب به صورت غیرطبیعی کاهش یا افزایش می یابد و خود باعث عوارض جسمی می گردد که فقط در استمنا دیده می شود. مانند لرزش اندام ها، عدم تمرکز حواس، کم شدن قدرت حافظه و ...
3. در ارتباط طبیعی و به خصوص اگر انزال منی از طریق مقاربت صورت گیرد کیسه های منی به طور کامل تخلیه شده و ارضاء کامل صورت می گیرد. ولی در استمنا بستگی به شدت خیالات فرد تخلیه کیسه ها متفاوت است و در بعضی مواقع بزرگی بیش از حد پروستات، عدم تخلیه کامل کیسه های منی، سوزش ادرار و ... بروز می دهد.
4. از نظر روحی روانی نیز حالت احساس گناه، پشیمانی، افسردگی، اضطراب و ... که پس از استمنا برای فرد رخ می دهد پس از مقاربت طبیعی برای فرد وجود ندارد بلکه بر خلاف آن حالت شادی و آرامش روحی ایجاد می شود.
5. از نظر معنوی نیز بحث ارتکاب گناه و دوری از درگاه حضرت حق مطرح است که در استمنا وجود دارد ولی در ارتباط با مقاربت، انسان حلال الهی را انجام داده است و باعث نزدیکی و قرب به درگاه خداست.
6. استمنا در واقع آمیزش با خود است، لذا تحریک کننده و تحریک پذیر یک نفر است. همینطور ایجاد کننده شرائط اوج و لذت (گرم شدن، تصور لذت و...) توسط خود ارضا شونده فراهم می شود. در این جا تمام وجود فرد (در عین وحدت و یکپارچگی) باید دو پاره شود یکی ارضا شونده و دیگری تحریک کننده و ارضا کننده، هم گرم کننده و هم گرم شونده و هم نعوظ آور و هم نعوظ پذیر و این دو پاره شدن، بزرگترین آسیب را در سیستم بینایی و ذهنی (عدم تمرکز و...) و درنهایت به بخش روانی شخصیت وارد می کند.
7. زمانی که بدن خود انسان تامین کننده نیاز جنسی خود قرار می گیر،د در این صورت، این بدن همیشه در همراهی با او است. کم کم او را در یک حالت تحریک جنسی دائم قرار می دهد، چون خودش از خودش لذت می برد و این نزدیکی فاصله و بدون واسطه وی را به سمت حالت تحریک دائم از خود قرار می دهد و تحریک پذیری سریع و دائم جدای از اثرات مخرب اجتماعی و اخلاقی فرد، موجب خرد شدن پیکر آدمی و پیری زودرس و شکستگی چهره می شود.
8. در ازدواج چون انسان همیشه همسر خود را در اختیار دارد می تواند نیازهای جنسی خود را به موقع و از طریقی که دستگاه خلقت برایش فراهم کرده است، پاسخ گوید. عمل جنسی که در ازدواج صورت می گیرد صرفاً قرار گرفتن دو جسم مادی در کنار همدیگر نیست بلکه این عمل ظاهری، محبت به یکدیگر، ایثار و از خودگذشتگی در حق همدیگر و بسیاری از فواید روحی و روانی را در پی دارد که در این مجال طرح آن ممکن نیست ولی خود ارضایی یک انحراف جنسی است که عواقب بسیار وخیمی برای فرد به همراه دارد مانند اعتیاد به این کار، احساس گناه، افسردگی پس از هر بار خود ارضایی، کاهش اعتماد به نفس، عدم تمرکز حواس، کاهش آستانه تحریک جنسی و زودانزالی و عدم لذت از زندگی زناشویی آینده و...
چنین عوارضی که به صورت مختصر به آنها اشاره کردیم در هیچ کدام از زن و شوهری که ازدواج کرده اند رخ نمی دهد.
نویسنده : جواد ترکاشوند